فرازهایی از دعای 45 صحیفه سجادیه در وداع با ماه مبارک رمضان

بارخدایا ای آنکه پاداش نمی خواهد و ای آنکه بر عطا و بخشش پشیمان نشود

هرکه تو را سپاس گزارد پاداش می دهی

و کسی که معصیت و نافرمانی تو کرده به حلم و بردباری رفتار نموده ای

تویی آنکه برای بندگانت دری بسوی عفوت گشوده ای و آن را توبه نامیده ای

بار خدایا و تو از کارهای برگزیده و واجبات مخصوصه ماه رمضان را قرارداده ای

سپس ما را به وسیله ی آن ماه بر همه ی امتها بر گزیدی

پس به فرمان تو روزش را روزه داشتیم و به یاری تو شبش را بر خاستیم

واین ماه در میان ما پسندیده زیست نمود و با ما مصاحب و یار نیکو بود

سپس هنگام پایان یافتن وقتش از ما جداشد

از این رو ما آن را وداع می کنیم مانند وداع کسی که جداییش بر ما بزرگ و دشوار است

و رفتنش از میان ما، ما را اندوهگین ساخته و به وحشت و ترس افکنده

پس ما می گوییم : درود بر تو ای بزرگترین ماه خدا و ای عید دوستان خدا

 درود بر تو یاری دهنده ای که بر مغلوب ساختن شیطان یاری کرد

درود بر تو چه بسیار است آزاد شدگان خدا در تو

درود بر تو چه محو کننده بودی گناهان را و چه پوشنده بودی عیبها و زشتیها را

درود بر تو چه طولانی بودی بر گنهکاران و چه با هیبت و ترس بودی در دلهای اهل ایمان

درود بر تو که پیش از آمدنش خواسته شده بود و پیش از رفتنش بر آن اندوهناکیم

بار خدایا گناه کوچک یا بزرگی که در این ماه به آن نزدیک شدیم به پرده خود بپوشان

بار خدایا بر محمد آل او درود فرست و مصیبتمان را به رفتن ماه ما عوض ده

و برای ما در روز عید و روز روزه گشودنمان مبارک و نیکو گردان

بار خدایا با گذشتن این ماه از گناهان ما بگذرو ما را از بدیهامان بیرون بر